4 real.

Pogoda jest taka podła. Odzwierciedła w zupełności mój podły nastrój. Mam ochotę krzyczeć żeby wszyscy się dowiedzieli jak jest mi źle. Jednak milczę. Nie mogę tego zrobić, już wystarczająco złych rzeczy zrobiłam w ostatnim czasie. Mam tyle wolnego czasu, a czuję się wyczerpana. Niszczy mnie walka z samą sobą, chociaż nie wiem co jest celem. Ten czas kiedyś minie, wiem. Muszę być silna, ale czuję się jakbym była na sama na tym świecie. Nikt mnie nie rozumie! Może to ja jestem nie do zrozumienia? Może to wszystko moja wina? Nie mam na nic ochoty. Najchętniej położyłabym się w łóżku i nie wstawała. Może to by było lepsze niż bezsensowne plątanie się po pokoju. Wszyscy się ode mnie oddalają. Nie chce tego. Nie chce być sama, a tak się czuję. Jestem egoistyczna, pusta, głupia, niepotrzebna i nic nie warta. Tyle mam do powiedzenia.

Cześć Kwiatuszku!
Nie wiem od czego zacząć. Zaczynam wątpić, chyba nie dotarło do mnie, że to już koniec. Zawsze tak jest, kiedy muszę coś zakończyć, a tego nie chce. Nie uda nam się, nic się nie zmieni. Może oduczę się kochać Ciebie tak żarlwie...Wiesz, wczoraj mimo, że otaczał mnie tłum ludzi to brakowało mi kogoś, brakowało mi Ciebie. Bezwzględu nawet na to, że się nawet nie poznaliśmy tak jak trzeba. Wtedy może bym aż tak bardzo Cie nie pragnęła albo wprost przeciwnie pragnęłabym Cie jeszcze bardziej. Nie wiem, nie zdołam się o tym przekonać. Kolejne smutne zakończenie. Chciałabym się nauczyć patrzeć na innego mężczyzne w sposób naturalny, taki jest, a nie szukać w jego cechach Twoich cech. Choć nikt nie zastąpi Ciebie! Życie toczy się dalej, bez Nas. To takie niesprawiedliwe. Oddałabym reszte swojego życia za pare chwil z Tobą. Dlaczego tak mocno zaistniałeś? Dlaczego to zrobiłeś?! Dlaczego nie próbowałeś tego zmienić? Wiem... też mogłam coś zrobić. Już niestety za późno.
Nie wiem już co robić.

Kocham Cię.
 

Witaj mój Aniele! :*
Co porabiasz? Jak Ci mija dzień?
Kolejny smutny dzień, bo dzień bez Ciebie. Co ja piszę?! Nie ma dnia bez Ciebie, bo cokolwiek nie robię cały czas o Tobie myśle.  Ale brakuje mi Twojej obecności, tej fizycznej. Pamiętasz jak w jednych z wiadomości myślałam nad tym jaka ta nasza miłość jest? Chyba już wiem jaka. To ta najsilniejsza, ta nie do pokonania, ale to ta też najsumtniejsza - miłość platoniczna.
Czasami z tego smutku mam ochotę wymazać Twoją twarz z pamięci, zapomnieć Cie. Ale to nie jest takie proste, bo ja Cie nadal kocham. Pewnie o tym nawet sobie sprawy nie zdajesz. nie dziwię się. Przecież prawie w ogóle Ci o tym nie mówiłam. Ale teraz będzie inaczej! Obiecuję! Będę Ci to wszystko co do Ciebie czuję wyznawała, będę spełniać każde Twoje pragnienie. Tylko bądź.