Brak już.

Smutny dzisiaj dzień. Nic złego się nie wydarzyło, to nie z tego powodu. Dziś uświadomiłam sobie, że nigdy nie spełni się jedno z moich marzeń. Na pewno znasz to uczucie. Ta wiara, które była we mnie ostatnio całkiem zniknęła, została tylko pustka. Pustka, bo nie wiem co robić. Żadych planów, żadnych innych rozwiązań. Staram się o tym nie myśleć, ale nie potrafię od tego uciec. Tak bardzo mi przykro. Dlaczego tak musi być? Dlaczego nie możemy być razem? Dlaczego się nie spotkamy? Czemu nie zrobisz tego kroku na przód? Dlaczego? Dlaczego cały czas się łudziłam? Tobie chyba dobrze w tej sytuacji. Pewnie, jestem tylko dodatkiem do Twojego codziennego życia. Odzywasz się do mnie, kiedy Ci się nudzi albo kiedy po prostu czujesz taką potrzebę. Dlaczego? Nie potrafię o Tobie zapomnieć, bo czuję, że czujesz to samo. Znowu ta wewnętrzna walka, tylko tym razem między rozumem, a sercem. Zdążyłeś sie przekonać jak sprzeczne jest to wszystko. Co ja mam zrobić? Czekać? Ale ile jeszcze? Chciałabym Ci codziennie powtarzać jak bardzo Cię kocham, chciałabym móc czekać na dzień w którym Cię zobaczę, chciałabym wiedzieć, że kochasz tylko mnie i jesteś tylko mój. Zrób coś w końcu !