4 real.

Hej! :* Piszę do Ciebie, bo dzisiaj właśnie miałam ostatni egzamin i śmiało mogę powiedzieć, że udało mi się ukończyć szkołe muzyczną. Jestem z siebie taka dumna. Został mi jeszcze egzamin z fortepianu, ale to przecież już tylko dodatek. Jestem taka szczęśliwa, że dobrnęłam do celu. Od razu mi się nasuwa na myśl - czemu tak z nami nie mogło być? Czy to było odgórnie zaplanowane, że nigdy nam się nie uda? Wiesz długo myślałam nad tym. Doszłam do różnych wniosków, ale przede wszystkim wydaję mi się, że to w głównej mierze zależy to od Ciebie i ode mnie.  Zauważyłam, że nasze piękne rozmowy odbywają się zazwyczaj w wolnych dniach od szkoły tzn wakacje, ferie. Czy w te wakacje będzie podobnie? Chciałabym, żebyś w nich był, ale tak naprawdę był przy mnie, obok, blisko, żebym miała Cie na wyciągnięcie ręki. Marzenia się spełniają. Tylko czy Ty tego też chcesz? Wiem, że wmawiam sobie coś co już dawno przeminęło, ale nie potrafię przestać to robić. Raz Cie nienawidzę, a raz strasznie mi Ciebie brakuje. Wiem ile krzywd ja Tobie wyrządziłam i ile Ty mi, ale otwarcie mówie, że nie podoba mi się ten stan w którym obecnie tkwimy - udawanie, że wszystko jest ok. Ja przynajmniej udaje, nie wiem jak Ty. Do kolejnej rozmowy ;*.

Cześć. Dawno tutaj nic nie pisałam. Tak wiele się dzieje, że aż trudno znaleźć chwilę by tu napisać. Wiesz na początku chciałabym Ci powiedzieć, że zerwałam z chłopakiem i wiesz co? Czuję się z tego powodu bardziej szczęśliwsza niż kiedy to on wypełniał mój czas. Nie zalażało mi na nim - prosty powód. Nie chciałam tego dłużej ciągnąć, nie chciałam się męczyć w tym związku, nie chciałam by on się angażował, kiedy ja jestem obojętne. Myśle o Tobie. Każdego dnia, niezmiennie. Z Tobą źle, a bez Ciebie jeszcze gorzej. Nie wiem już co myśleć. Brakuje mi Ciebie 'dawnego' - pełnego ciepła dla mnie, uśmiechu i miłości, ale wiem jaki jesteś. Szukasz, ciągle szukasz swojego ideału. Trudna sytuacja. Moja nieszczęśliwa miłość, ale przecież jak miłość może być nieszczęśliwa? To niedorzeczne. Przecież miłość daje tyle szczęścia, energii. Nie wiem. To jaka ta moja miłość do Ciebie jest?

Nie zapomnę tego momentu chyba nigdy. To co wydawało mi się takie prawdziwe okazało się jedynym, wielkim kłamstwem. Tylko dla mnie to było coś niesamowitego, tylko ja to tak odbierałam. Ty mnie traktowałeś jak... no własnie powiedź mi jak? Jak kolejną dziewczynę do rozkochania czy jak dziewczyne, która ma zajmować myśli i czas? To nie oto w tym chodzi. Jak mogłam się tak pomylić. Pamiętam jak płakałam, kiedy sobie to uzmysłowiłam.  Tyle miesięcy żyłam w błędnym  przekonaniu. Byłam gotowa zrobić dla Ciebie wszystko. Nie mówiąc już ile nocy przepadło na rozmyślaniu o Tobie, na nasze rozmowy. Nie da się opisać jaką krzywdę mi wyrządziłeś. Nie chodzi mi o sam fakt tego, że pozostawiłeś mnie na kolejne kilka miesięcy, ale o moment kiedy w końcu się odezwałeś i rozmawiałeś ze mną jak gdyby nigdy nic, jakby nas nic nie łączyło i jak po prostu zacząłeś mówić jak Ci się podoba moja koleżanka. Jesteś bezczelny. Nie masz godności. Właśnie w ten sposób mnie obraziłeś, jednocześnie tracąc mnie już na zawsze. Nie chcę już mieć z Tobą nic wspólnego. Zawiodłam się.