4 real.

Jest dobrze, ale ten stan jest bardzo niepewny i szybko może ulec zmianie. Miejmy nadzieję, że coś się wydarzy co pozwoli mu się dłużej utrzymać. Dużo mi dał wczorajszy dzień, uświadomiłam sobie, że nie jestem niczyim niewolnikiem. Jestem wolna, mogę robić co chce, tylko, że sama będę musiała ponosić konsekwencję za swoje czyny. Ale przecież właśnie chwile dobre jak i złe sprawiają, że życie jest takie, a nie inne, jedyne w swoim rodzaju.
Nie potrafię się zmusić do nauki, choć mam jej bardzo dużo. W ogóle ostatnio jestem jakaś bardziej nieodporna na stres. Przeraża mnie to. Nie potrafię, wziąć się w garść i każde nawet najdrobniejsze sprawy potrafią mnie zdesperować.
Czuję, że teraz czeka mnie lepszy czas. Najgorsze tygodnie za mną. Chyba są potrzebne takie dni by docenić te lepsze. Widocznie jakiś w tym plan musi być.

Zapominam o Tobie...

Hej. Tęsknię za Tobą, a to jest złe. Jak to mogła się stać, jak mogłeś aż tak mocno zaistnieć? Przecież nic nas nie łączyło prócz zwykłych rozmów. Nadszedł czas, kiedy chciałam to skończyć i w tym mi pomogłeś w pewnie sposób.  Mam nadzieję, że teraz jesteś w pełni szczęśliwi i że Twoja dziewczyna będzie Ci mnie choć trochę, częściowo przypominać. Bardzo bym chciała żeby tak było. Żebyś o mnie nie zapomniał, nie wiem dlaczego tak bardzo tego chcę. Jest mi strasznie ciężko, ostatnie 2 tygodnie są dla mnie utrapieniem i nie mogę się doczekać, kiedy to wszystko się skończy, nie wiem czy wytrzymam. Nie mogę spać w nocy, a w dzień czuję się senna, nie mam na nic siły, a jest mi potrzebna, bo obowiązków mam nad to. Chociaż nie wypełniają mi tak czasu żebym nie mogła myśleć o Tobie. Myślę w każdej chwili o Tobie. Dobrze, że Tobie się wszystko układa. Nasza karta się obróciła. Obyś był jak najdłużej szczęśliwy, a ja może jakoś wytrzymam te moje niepowodzenia. ;) Tylko proszę zabierz ode mnie ten ból. Oto Cię tylko proszę. Ból po stracie. Stracie kogoś do kogo się bardzo przywiązałam… za bardzo. Ale to minie. Przyjdzie taki czas, że będę te wszystkie nasze rozmowy wspominać z uśmiechem na twarzy, ale teraz jest ciężko.

Cześć. Minęło już kilka dni odkąd się nie odzywasz. U mnie wszystko w pożądku. Prócz tego, że ten tydzień był naprawdę pracowity, smutny i na dodatek pechowy (szczególnie czwartek). Wszystko się jakoś układa. Próbuje ułożyć sobie taki plan dnia żeby jak najmniej myśleć o Tobie, ale nie umiem. Zbyt wiele dla mnie znaczysz. Wiem, że nie powinnam tak nawet uważać, ale tak jest. Niestety... bo przecież jest to moim utrapieniem. Cały czas to na mnie ciąży. Będzie mi Ciebie ciężko zapomnieć, bo nikt jeszcze tak mocno nie zaistniał w moim życiu jak Ty. Paradoks. To za długo trwało, to całe szczęscie moje, zbyt długo. Teraz będzie ciężko wrócić do życia jakie było przed Tobą, bo tak naprawdę to nie chce wracać, ale niestety muszę. Muszę, bo muszę zacząć iść do przodu. Kocham Cię, ale to nie zmienia faktu, że potrzebuje osoby do której mogę się przytulić, trzymać za rękę, patrzeć w oczy. A z nami chyba tak nie będzie. Sam to rozumiesz. Cieszę się, że Cię poznałam. Cieszę się, że mogłam przeżyć tyle uniesień. Dałeś mi tak wiele. Jesteś niesamowity. Trudno mi będzie spotkać kogoś choć częściowo podobnego do Ciebie. Najgorzej jest wieczorem, przed snem. Włącza mi się wyobraźnia, a to nie jest wcale dobre, bo trzeba powrócić do rzeczywistości i uświadomić sobie, że tak NIGDY nie będzie.  Nie wiem jak mam wyrzucić z siebie ten cały smutek po Tobie. Płacz nic mi nie daje. Wiem, że u boku innej kobiety będziesz szczęśliwszy, bo na pewno nie jestem dla Ciebie aż tak ważna jak Ty dla mnie, ale sprawia mi to chyba najgorszy ból, chociaż z całego serca pragnę Twojego szczęścia. Trzymaj się ;*