4 real.

Naj... :*
Dzisiaj wspaniały dzień. Nie dlatego, że taki słoneczny i upalny, ale z powodu tylko mi  znanego. Przypomniały mi się te wszystkie chwile szczęścia z Tobą spędzone. Wiem, że Cię nie było przy tym, ale czuję, że byłeś przy mnie całym swoim sercem. Po prostu to wiem. Wiem też, że czułeś to co ja. Nasze myśli się łączyły i byliśmy jednością. Pamiętasz tą noc? Noc w której uświadomiłam sobie, że przeżywam coś czego na pewno nie zapomne do końca życia. Nigdy nie zapomne naszych rozmów.  Byłam wtedy taka szczęśliwa i dzisiaj z tego powodu jestem. Jestem taka wdzięczna losowi, że mogłam coś tak pięknego przeżyć. Pewnie nie jeden by mnie wyśmiał w tym momencie, bo myśląc logicznie tylko z Tobą rozmawiałam, ale Ty to zrozumiesz. Na pewno Cię nie zapomnę. To mogę Ci obiecać.
Wiesz, dzisiaj sobie wiele rzeczy przemyślałam i doszłam do pewnych wniosków. To było nam dane, ten nasz los. Nie zależy mi już na kimś jeśli jesteśmy razem. Los właśnie dobrze to przemyślał i chciał żebyś my wspominali te wszystkie momenty uniesień z pełną radością. Zresztą sam pomyśl, przecież jakbyśmy byli razem pewnie doszło by do wielu kłótni, które są nieuniknione i przecież kiedyś byśmy się rozstali i znienawidzili. Ale nie będę ukrywać, że i tak chciałabym być z Tobą... ale już tak nie będzie, już nie.

Kochany! Nie ma słów jakimi mogłabym określić jak bardzo się zawiodłam. Myślałam, że jak znajdę sobie innego chłopaka to mi przejdzie, że przestanę o Tobie myśleć... ale tak nie jest. Codziennie zastanawiam się co u Ciebie słychać, czy  coś Cie martwi...i jak pomyśle ile pięknych chwil nam przepadło i jak bardzo moglibyśmy byc razem szczęśliwi to coś mnie w środku rozrywa. Widocznie tak miało być. Przecież dobrze wiemy, że to nie było nam dane. Piszę do Ciebie by powiedzieć Ci o moim problemie, zawsze dzięki Tobie jakoś się odnajdywałam, więc mam nadzieję, że i tym razem tak będzie. Jak już wcześniej wspominałam, mam chłopaka. Miły, wygadany, wysoki blondyn, trochę szalony. Znam go krótko, ale mimo wszystko jesteśmy już parą. Lubię go, jedyne co mogę powiedzieć. Nie przypomina Ciebie w żadnym stopniu, dlatego chce być z nim. Żebym mogła zapomnieć. Wybacz nie mogę na Ciebie czekać całe życie ani Ty na mnie. Tylko dlaczego nie jestem szczęśliwa? Dlaczego jest mi z tym źle?

Chciałabym Cię mieć tu obok...

Najcenniejszy ! :*
Długo się zastnawiałam jak to możliwe, jak to mogło się stać? Nie umiem znaleźć odpowiedzi. Byłam w Tobie tak bardzo zakochana. Dałeś mi tyle wspaniałych ciepłych myśli, tyle radości. Nie wyobrażałam sobie życia bez Ciebie, a teraz? Jestem tu i jestem szczęśliwa, przynajmniej nie narzekam. Co się stało? Jak to możliwe? Nie minęło przecież tak wiele czasu od momentu, kiedy powiedziałam sobie, że muszę z tym skończyć, z Tobą. Owszem początkowe dni były  dla mnie ogromnie trudne i obiecałam sobie, że już więcej  nie pozwolę żybyś tak mocno zaistniał po raz kolejny, bo wiem z czym to się wiążę. Wiem co przeżywałam, nie chce już tak. Nie chce się bać, że Cię stracę. Teraz jest inaczej, nie ma nic. Ale to nie znaczy, że jest źle... jest po prostu inaczej, bez żadnych emocji. Wiesz może to jakaś podświadomość powiedziała mi, że Tobie już na mnie też nie zależy. Nie oszukuj się. Jesteśmy coraz dalej od siebie, ale widocznie tak miało być. Zawsze będę ciepło Cię wspominać. Zasługujesz na kogoś innego. Jesteś wolny, zresztą zawsze byłeś. Teraz mogę Ci tylko być wdzięczna za te wszystkie momenty, kiedy po prostu byłeś, bezwarunkowo.

Dziękuję, za wszystko.